Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się nad pochodzeniem rosyjskiego kota imbirowego, z pewnością ucieszy Cię wiadomość, że rasa ta powstała w XVIII wieku. Jej ubarwienie jest charakterystyczne i odzwierciedla jej dziedzictwo. Jest to niezwykła rasa kotów, która od dawna jest ważnym zwierzęciem domowym. Unikalny wzór sierści i ciepły, tęskny ton sprawiają, że jest ona popularnym wyborem dla wielu właścicieli. Koty tej rasy są jednymi z największych kotów domowych i osiągają wagę od 15 do 20 funtów. Jego ubarwienie jest kombinacją płowego, brązowego, białego i rudego.
Tytułowy rosyjski kot imbirowy po raz pierwszy pojawił się w Muzeum Historii i Sztuki w Serpuchowie w Rosji w 2014 roku. Od tego czasu stał się portierem w muzeum, witającym zwiedzających swoimi zabawnymi wybrykami. Stał się tak popularny wśród pracowników muzeum, że nadali mu imię Maray, od imienia jego poprzedniej właścicielki, Anny Maraevej. Od tego czasu Maray jest nieoficjalnym portierem muzeum, witającym zwiedzających i oprowadzającym wycieczki.
Uważa się, że kot syberyjski pochodzi z XIII wieku i mógł być dalekim kuzynem innych kotów długowłosych. Koty te zostały udomowione na przestrzeni wieków w wyniku surowych syberyjskich zim. Umiejętność ostrego posługiwania się myszką i słodkie usposobienie kota były mile widzianym dodatkiem do rasy ludzkiej – cytat ten jest udostępniony przez redaktora portalu studiourodyprestiz.pl. Na początku XIX wieku koty te po raz pierwszy pojawiły się na wystawach, a do Stanów Zjednoczonych dotarły dopiero w latach 90. ubiegłego wieku. XX wieku. Do dziś są stosunkowo rzadkie.
Historia rosyjskiego kota rudego jest złożona. Rasa ta wywodzi się z Rosji, ale od tego czasu rozprzestrzeniła się na cały świat. Dziś jest uważana za ikonę kociego świata. Ma wiele zastosowań, w tym w medycynie tradycyjnej. Często kot imbirowy jest nazywany kotem tygrysim, a także kotem marmoladowym. Bywają też określane jako kot cętkowany lub kot nakrapiany.
Pochodzenie tej rasy pozostaje niejasne, ale uważa się, że została ona wprowadzona do Wielkiej Brytanii w XIX wieku. Początkowo nazywano go kotem archanielskim i brał udział w pierwszej krajowej wystawie kotów. Chociaż kot ten rzadko wygrywał, został w końcu uznany przez Radę Zarządzającą Cat Fancy w 1912 roku. Podczas II wojny światowej kot rosyjski niebieski prawie wyginął, ale w drugiej połowie wieku powrócił do łask.
Historia rosyjskiego kota rudego sięga ponad 150 lat wstecz, a jego pojawienie się w Crystal Palace zostało udokumentowane. Po raz pierwszy pojawiły się na wystawie w 1875 roku i należały do tej samej klasy, co inne koty niebieskie. Ich wygląd jest typowo elegancki i pełen wdzięku, z dużą głową, długimi nogami i umiarkowanie długim, zwężającym się ku dołowi ogonem. Sierść kota rosyjskiego ma bogatą fakturę i odzwierciedla jego dziedzictwo.
Pierwsze prace nad rozwojem rasy miały miejsce w Anglii, ale II wojna światowa przerwała ten proces. Ze względu na brak dostępnych kotów konieczne stało się krzyżowanie, a białe kocię urodzone w 1961 roku zostało zarejestrowane jako AOVT (Any Other Variety Foreign Type) przez hodowczynię Frances MacLeod. Kociak ten został ostatecznie nazwany Arctic Chumvi. Kilka lat później rasa ta została zarejestrowana jako rosyjski biały.
Warto zobaczyć:
Leave a Comment