Kot rosyjski leśny, znany jako kot syberyjski, to starożytna rasa długowłosa, popularna w Stanach Zjednoczonych, Azji i Europie. Czasami nazywana kotem syberyjskim, rasa ta jest powszechnie używana do towarzystwa i jako kot wystawowy. Jej sierść jest długa, trójwarstwowa i nie przepuszcza wody. Rasa ta nie matowieje i nie plącze się. Jej długa sierść jest wodoodporna i szybko schnie, dzięki czemu nadaje się do różnych środowisk.
Koty syberyjskie były zbierane w Tiumeniu podczas oblężenia Leningradu
W mieście Tiumeń znajduje się jedyny na świecie skwer kotów syberyjskich. Na alei znajduje się dwanaście różnych rzeźb kotów. Park upamiętnia oblężenie Leningradu i jest faktem historycznym. Koty syberyjskie były kiedyś szeroko rozpowszechnione w Związku Radzieckim, ale Układ Warszawski je wytępił. Dziś można zwiedzać park kotów syberyjskich i podziwiać widoki i dźwięki tego unikalnego ekosystemu.
W mieście Tiumeń zebrano 238 kotów syberyjskich, z których niektóre miały nawet pięć lat. Inne miasta na Syberii również przysłały swoich kocich mieszkańców. Koty zostały wyszkolone do zabijania szczurów, aby chronić dzieła sztuki znajdujące się na ścianach. Koty działały jak naturalny środek przeciw szkodnikom, nie pozwalając szczurom zniszczyć bezcennych dzieł sztuki.
Hodowcy himalajów wysyłali himalaje do Rosji w zamian za syberyjczyki
Nazwa rasy pochodzi od gór, które zamieszkują Himalaje. Jest to duży i umiarkowany kot, który wymaga codziennej opieki. Jego długa, podwójna sierść utrudnia pielęgnację i jest podatna na grzybicę. Chociaż nie jest ona śmiertelna, może być zaraźliwa i wymaga szybkiego leczenia, aby uniknąć powikłań. Jest to dobry wybór dla osób, które chcą mieć czułego, inteligentnego zwierzaka.
Uważa się, że himalaista wywodzi się od kota Pallasa, małego dzikiego kota występującego w środkowej Azji, o długiej sierści i nieposiadającego żadnych znaków szczególnych. W latach 50. XX wieku hodowcy w Stanach Zjednoczonych rozpoczęli hodowlę himalajczyków w celu poprawy ich wyglądu i dodania punktów kolorystycznych, w tym niebieskich oczu. Na szczęście dla rasy himalajskiej, Rosyjski Związek Miłośników Kotów chciał sprowadzić do kraju rasę syberyjską. W zamian za trzy syberyjczyki Elizabeth Terrell i Virginia Cobb z Sankt Petersburga w Rosji w 1990 r. przekazały Rosyjskiemu Stowarzyszeniu Miłośników Kotów cztery himalaje. Para nazwała pierwszego kociaka, Newton’s Debutante, „Debutante”.
Koty syberyjskie mają długą, trójwarstwową, wodoodporną sierść
Kot syberyjski leśny jest jedną z największych ras na świecie. Jego długa, trójwarstwowa, wodoodporna sierść jest cechą charakterystyczną gatunku. Zaokrąglone ciało i duże łapy sprawiają, że jest to kot zrównoważony i silny. Syberyjczyk jest również znany ze wspaniałej falbany na szyi i kępek uszu. Jego sierść występuje w wielu kolorach i wzorach, w tym w kolorze żółwiej skorupy i w kolorze point.
Pomimo swoich ogromnych rozmiarów koty syberyjskie są zaskakująco czułe i lubią przytulać się i głaskać swoich właścicieli. Nie przeszkadza im przebywanie w miejscach o dużym natężeniu hałasu i aktywności, są też świetnymi kotami terapeutycznymi. Wymagają dużo uwagi, ale są na ogół zdrowe i rzadko mają problemy z zachowaniem. Koty syberyjskie wymagają dużo uwagi i czasu na zabawę, ale nie mają dużego zapotrzebowania na ruch. Zwykły syberyjczyk powinien mieć zapewniony codzienny spacer lub sesję zabaw z członkiem rodziny, a właściciele powinni poświęcać mu dużo uwagi.
Koty syberyjskie nie matowieją i nie plączą się
Pomimo długiej i błyszczącej sierści, koty syberyjskie nie matowieją i nie plączą się, co czyni je doskonałym wyborem dla osób, które nie chcą poświęcać dużo czasu na pielęgnację ich futra. Koty syberyjskie można pielęgnować do dwóch razy w tygodniu, co powinno zapewnić im jak najpiękniejszą sierść. Zimą i wczesnym latem koty syberyjskie obficie się zrzucają, ale nie oznacza to, że trzeba je szczotkować codziennie.
Chociaż syberyjczyki są niezależne i lojalne, nie lubią być oswajane. Chętnie usiądą na Twoich kolanach, ale nie będą zbyt nachalne ani przylegające. Koty syberyjskie są również bardzo chętne do zabawy, lubią gonić za zabawkami i wchodzić z Tobą w interakcje. Nawet jeśli nie ma Cię w pobliżu, aby się pobawić, Twój kot syberyjski wskoczy Ci na kolana, kiedy będzie tego potrzebował.
Koty syberyjskie są hipoalergiczne
Jednym z najlepszych sposobów na utrzymanie sierści kota syberyjskiego w ryzach i zapobieganie alergiom jest dbanie o jego pielęgnację. Chociaż koty syberyjskie dużo zrzucają, jest to dla nich korzystne, ponieważ ich bujna sierść wydziela minimalne ilości alergenów. Kąpiel kota syberyjskiego co najmniej raz w miesiącu zapobiegnie gromadzeniu się dużej ilości sierści. Lekarz weterynarii może również przepisać kotu acepromazynę, aby poprawić jego samopoczucie.
Wielu hodowców z powodzeniem umieszcza kocięta syberyjskie u właścicieli, którzy cierpią na alergie. Dzieje się tak dlatego, że sierść syberyjska wytwarza mniej białka „Fel d 1”, które jest źródłem wielu alergii u kotów. Dodatkowo, długa sierść syberyjskich kotów oznacza, że produkują one mniej alergenów, co czyni je hipoalergicznymi. Hodowcy, którzy oferują kocięta hipoalergiczne, zazwyczaj wiedzą o tej cesze i wysyłają próbki do potencjalnych właścicieli.
Koty syberyjskie były nieznane poza Rosją aż do lat 80.
XX wieku, kiedy to rosyjski pisarz Harrison Wier napisał książkę o pochodzeniu kota syberyjskiego. Kot ten był uważany za rasę lądową, czyli lokalnie przystosowaną odmianę kota domowego. Miał grubą, tłustą sierść i był całkowicie nocny, co sprawiało, że doskonale nadawał się do życia w zaśnieżonych regionach.
Kot syberyjski ma charakterystyczny wygląd i osobowość. Jest to duża, ciężka rasa o puszystym futrze i zaokrąglonej głowie. Koty te często mają jasnozielone oczy i potrafią skakać na imponujące odległości. Są również bardzo towarzyskie i chętnie bawią się z innymi kotami, często porównuje się je do psów. Oprócz zabawy w aportowanie, koty syberyjskie lubią przytulać się do swoich właścicieli i są wiernymi towarzyszami.
Warto zobaczyć:
Leave a Comment